کوچ

بگو پشت پرواز مرغان عاشق چه رازیست؟مهاجرت پرندگان همیشه برایم تعریفی سمبلیک داره.وقتی از رسانه ها اعلام میشه که آن ها مهاجرت کردند به مناطق گرم انگار ماندگاری مرا ودرجا زدنم را به رخم می کشند.و این سهراب است که می گوید :زندگی حس غریبی است که یک مرغ مهاجر دارد.هجرت می کنند که زنده بمانند که مرگ در ایستادن وماندن است.ومن در من فریاد می زند که می توانی هجرتی درونی داشته باشی.وجدا بشوی از آنچه تو را نگه می دارد.گاهی فکر می کردم اونا چطوری راهشونو گم نمی کنند؟دوست دانشجوی رباتیک من برایم توضیح داد که اصلی به نام فلاکینگ است که :در گروه های مهاجر فقط چند مرغ راه را بلدند وبقیه حتی نمی دانند که کجا می روند ولی چون لیدر خودشان را باور دارند به دنبالش راه میفتند.پرسیدم که لیدرها چگونه راه را بلدند؟گفت:آن ها مسن ترند وچند بار این راه را رفتند وبرگشتند واز این اصل در ساخت ربات استفاده می شود.وبعد باز من ماندم و تفسیری از شنیده هایم برای خودم.مگر حافظ نگفت:طی این مرحله بی همرهی خضر مکن/ظلماتست بترس ازخطر گمراهی //در این سفر درونی خضر من کیست که همچون آن پرندگان مهاجر راه را بنمایاند.اصلا چند بار رفتم و آمدم؟