لحظه های ناب

درآن سوی شب وروز چه قلب های بزرگی که می تپند هنوز

لحظه های ناب

درآن سوی شب وروز چه قلب های بزرگی که می تپند هنوز

خرابی

خراب آباد دلم را آباد کن،نه با سازشی و مداوایی و مدارایی،که خراب ماندن بهتر از آن آبادانیست.من مریض مرض عشقم،در سماع عشق و حیرت آنم./دردیست غیر مردن،کان را دوا نباشد/پس من چگونه گویم کاین درد را دوا کن    

پی نوشت:  امشب اگر مرد بودم از اون شبایی است که دلم می خواست تا صبح تو خیابون راه برم.وچون زنم توی خیالم می رم توی کوچه باغم و به تصنیف مستان نیمه شب گوش می دم.

نظرات 24 + ارسال نظر
مهسا پنج‌شنبه 8 اردیبهشت‌ماه سال 1390 ساعت 02:08 http://deleasemooni.blogsky.com

قشنگ بود
به منم سر بزن...نظراتم بگو.خوشحال میشم

سلام.اومدم بازدیدت را پس دادم.بازم بیا.

کوروش پنج‌شنبه 8 اردیبهشت‌ماه سال 1390 ساعت 03:20 http://korosh7042.blogsky.com

اینم از مردی که قدم در رویاها دارد و رغبتی به کوچه هایش نمانده

ابر من با دل دریائی گفت
تو کجا یت دریاست؟
دل اشفته بیادش آورد
که غمت هم با ماست
گر من اورا نکنم یاد تو هم
گریه هایت بی جاست

فی البداهه بود ببخش


شعر قشنگی است.اما مردی،زنی و خلاصه هر آدمی باید لحظاتی را در خود سیر وسیاحت کنه.چون آنچه می بینم نمی خواهم،وآنچه می خواهم نمی بینم.

آرمان. پنج‌شنبه 8 اردیبهشت‌ماه سال 1390 ساعت 07:47 http://abdozdak.blogsky.com/

دل ها همه خراب و طالب خراب آبادند

درد عشق و دوای معشوق قصه شیرینی است
اما روزگار تلخ و بی مروت است
کام حلوایی برایمان نگذاشته

اما بخنده نقش شادی به صورت آذین می بندیم
این حال خوشتان چه در خیال و چه در خیابان غنیمتی است
شاد باشی
آبادبتان آرزوست

اگر چه مستی عشقم خراب کرد،ولی/اساس هستی من زین خراب آباد است

آفتاب پنج‌شنبه 8 اردیبهشت‌ماه سال 1390 ساعت 07:54 http://aftab54.blogfa.com/

مرا دردیست اندر دل اگر گویم زبان سوزد اگر پنهان کنم ترسم که مغز استخوان سوزد...

ویس عزیزم سلام ..
این شعر بالا رو با توجه به مطلبی که گذاشتی یادم اومد ..
عزیزم شونه های ما زنها باید قوی تر از اینها باشه وگر نه خدا نمی تونه صبر مون رو محک بزنه ..مطمئنا افق روشن برای تو نازنین پیدا میشه و نتیجه استقامتت رو خواهی دید ..

آمین.و سلام به مهربون خودم.نیمه شبی بود و حالی و خلوتی.

پرنیان پنج‌شنبه 8 اردیبهشت‌ماه سال 1390 ساعت 07:57 http://fathebagh.blogsky.com

رو سر بنه به بالین، تنها مرا رها کن
ترکِ من خرابِ شبگردِ مبتلا کن
ماییم و موج سودا، شب تا به روز تنها
خواهی بیا ببخشا، خواهی برو جفا کن
از من گذر، تا تو هم در بلا نیفتی
بگزین ره سلامت، ترک ره بلا کن
ماییم و آبِ دیده، در کنج غم خزیده
بر آب دیده‌یِ ما صد جای، آسیا کن
بر شاهِ خوبرویان واجب وفا نباشد
ای زرد روی عاشق، تو صبر کن، وفا کن
دردیست غیر مردن کان را دوا نباشد
پس من چگونه گویم کاین درد را دوا کن؟
در خواب دوش پیری در کوی عشق دیدم
با سر اشارتم کرد، که عزم سوی ما کن
...
سلام ویس عزیز
شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل
کجا دانند حال ما سبک باران ساحل ها ؟

جرس فریاد می دارد،که بربندید محمل ها

آذرخش پنج‌شنبه 8 اردیبهشت‌ماه سال 1390 ساعت 08:44 http://azymusic.persianblog.ir/

دیگه اون دورانی که مردها می رفتن توی کوچه پس کوچه ها غزل های عاشقانه می گفتن و به یاد عشقشون و جور و جفای معشوق به دیواری تکیه می دادن و زل میزدن و مات و مبهوت میشدن گذشته.....دیگهه عصر تکنولوژیه...و اینقدر گرفتاری ها زیاد شده که دیگه فرصتی واسه این کارها نیست

سلام ویس گرامی
حال شما؟خوبید؟خوش گذشت کنار دریا و ساحل؟
ممنون از اینکه بهم سر زدی. چشم. اتفاقا از صدای اپراییه دریا خیلی خوشم میاد.
موفق و شاد و آباد باشید

آباد بودن را خیلی دوست داشتم.دعای مرسومی نیست ولی خوشم اومد مرسی.درست می گی عصر لعنتی تکنولوژی.به قول سهراب:عصر اصطکاک فلزات،سطح سیمانی قرن و...تکلیف عاشقی ها چی میشه؟

Mrs.M پنج‌شنبه 8 اردیبهشت‌ماه سال 1390 ساعت 09:40 http://mrsm.blogsky.com/

خدایی این محدودیتای بی مورد آخره بی انصافیه

تا دلت بخواد بی انصافی با وسعت نا محدود

مهسا پنج‌شنبه 8 اردیبهشت‌ماه سال 1390 ساعت 12:54 http://deleasemooni.blogsky.com

سلام
من شمارو لینک کردم...شما هم منو با اسم دل آسمونی لینک کن
لینکم کردی خبرم کن
ممنون

سلام.با افتخار لینکتون کردم .حتما میام می گم.

ایرج میرزا پنج‌شنبه 8 اردیبهشت‌ماه سال 1390 ساعت 13:55

یه پیشنهاد
هر وقت هوس کردی نصف شب بری خیابون یه لباس گشاد پسرونه آستین کوتاه با یه شلوار جین تنگ با یه کلاه لبه دار بپوش یه تسبیح کلفت هم دور دستت بچرخون بعد با خیال راحت تا صبح ول بگرد . مطمئن باش جواب میده . آخه ما پسرها زیاد از این کارها کردیم و کسی نفهمیده . چادر سر میکردیم میرفتیم لای خانومها زیارت

به به چشمم روشنحالا خوبه می رفتی زیارت و سر از....بگذریم.پیشنهاد خطرناکیه.من که اهلش نیستم.

شمع خاموش پنج‌شنبه 8 اردیبهشت‌ماه سال 1390 ساعت 14:17

روزگارت تا که تنهـــایی بدان این است و بس
عاشق تنها به غمها سنگ زیرین است و بس

عافیت خواهی ســراغ از دکتر و دارو مجــو
چاره درد جگــــرسـوز تو رامین است و بس

واییییییییییییییییییییییییییییی.عجب شعر بجایی.واقعا مرسی.خودتون گفتید؟راستی می دونستی تا همین چند دهه گذشته خوندن مثنوی ویس و رامین برای زن ها ممنوع بوده؟می دونی چرا؟اگه خواستی بدونی بگو برات بنویسم.

احسان پنج‌شنبه 8 اردیبهشت‌ماه سال 1390 ساعت 17:27 http://www.esndownload.blogsky.com

سلام : وبلاگ خوبی دارید موفق باشید میخواستم ببینم حاضرید تبادل لینک کنیم ....

شمع خاموش جمعه 9 اردیبهشت‌ماه سال 1390 ساعت 01:46

سلام

اینکه گفتی شعر بجایی بود یعنی زدم تو خال؟؟؟
ای شیطون پس دلت رامین میخواد... هااااان؟؟؟
نه ... شعر از من نیست .... از لسان الغیب حافظ شیرازیه...
اون موقع که آدم در باغ خلد بوده و تو هنوز به دنیا نیومده بودی یه شعر برای تو و رامین سرود . این یعنی بزودی به رامینت میرسی . پیشاپیش بهت تبریک میگم
راستی... حتما برام بگو که چرا مثنوی ویس و رامین برای خانمها ممنوع بوده... باشهههههه؟؟؟؟منتظرم

اونموقع خودت در باغ خلد شاهد سروده شدن این شعر بودی؟

در باره ی مثنوی ویس و رامین ،خوب پشیمون شدم برات خصوصی می نویسم

کوروش جمعه 9 اردیبهشت‌ماه سال 1390 ساعت 02:35 http://korosh7042.blogsky.com


میخانه اگر بود دلی خسته نمی بود
ابروی گره کرده ، لب بسته نمی بود

فی البداهه


ممنون از مهرت ویس عزیز

چه بیت قشنگیبا سلام وتشکر

فرخ جمعه 9 اردیبهشت‌ماه سال 1390 ساعت 14:24

اشتیاق پرسه زدن در شبهای بهار که گاه بوی گل و گیاهی انسان را سرمست کرده و به وجد میاورد ُ نشانه ی روح عاشقی ست که با درد عشق آشناست !! چه خوب کردی که دلت را برداشتی و در خیال ُ به کوچه باغهای احساس سفر کردی !!؟
این نیاز یک روح عاشق و ناآرام است ... و باید به این نیاز پاسخ گفت .

عاشقی ،فطری است.خلقت برمبنای :کنت کنزا مخفی،فاحببت اعرف،فخلقت انسان می باشد.اساس آفرینش احببت بوده است.یعنی دوست داشتن .دومین مرحله سلوک ،عشق است .پس من چگونه گویم کاین درد را دوا کن.همینکه سخن از عاشقی می شود تنها شکل بیرونی آن استنباط می شود.البته اولین راه شناخت عشق،دریافت عشق مجازیست ،تا از آن به عشق حقیقی رسید.با این حرفا خواستم بگم عاشقی در دلم مثل یک چشمه ای است که گاهی فوران می کند.و مرا می برد تا افق های سبز بشارت.//دل روشنی دارم ای عشق،صدا کن مرا از صدف های سرشار باران/صدا کن مرا از گلوگاه سبز شکفتن/صدایم کن از خلوت خاطرات پرستو/بگو پشت پرواز مرغان عاشق چه رازیست؟/مرا می شناسی تو ای عشق.....این شعر از عبدالملکیان است.شعر بلندیست.//راستی سلام.ممنون که سرزدی و ممنون از نظرت.

نون جمعه 9 اردیبهشت‌ماه سال 1390 ساعت 18:35 http://www.inky.blogsky.com

چه زیبا...

سلام .خوبی؟ممنون از شما.کم پیدایی!هر جا که هستی ،امید که بهترین باشد

کوروش جمعه 9 اردیبهشت‌ماه سال 1390 ساعت 22:57 http://korosh7042.blogsky.com

سلام بر ویس عزیز
مارا چه به کاریکلماتور و تازه رقابت با مبتکر این راه
ما که لحظات نابی را دیگر به تجربه نمی نشینیم و در لحظاتی مرده که قلمی بدست گرفته و به زبانهای مختلف دلنوشته ای داریم.
و رقابت !!!!!؟؟؟ که اورا فروغی بود دلتپنده که روزگارش حاصل .به مرگی در گمنامی اما ماراچه؟؟؟

ممنون مهرت نازنین


سلام.دوست خوبم مگر کاریکلماتو فقط به نام ایشونه.مگر قراره با مرگ شاپور،این شیوه باید تمام شود.وتازه ایشون حقش بود که در گمنامی بمیره چون سابقه اش دارای این مجوزه.

ثنائی فر شنبه 10 اردیبهشت‌ماه سال 1390 ساعت 00:18 http://www.sanae.blogfa.com

این خونه دومین خونه ای است که امشب رفتم و برام خیلی آشنا بود
من قبلا هم مهمان شما بودم ؟
در هر حال بسیار زیبا بود
من مریض مرض عشقم
و من نیز گرفتارش و می بالم به آزارش

سلام.ممنون که به من سرزدی.یادم نمیاد که قبلا دیده باشم.ولی در هر حال خوشحالم که اومدید.

قندک شنبه 10 اردیبهشت‌ماه سال 1390 ساعت 08:59 http://ghandakmirza.blogfa.com

سلااام و درود.عجب؟ جل الخالق.چقدر جالب! شما و پرنیان عزیز و بنده در سه نقطه مختلف کره زمین جملگی گویا چنین حسی داشته ایم؟! واقعا برام عجیبه! وعجب اشعارزیبایی در وب هردو دیدم و بسی محظوظ شدم. سپاس

درود بر قندک مهربان.حس مشترک.یاد شاملو افتادم یه جایی میگه:من درد مشترکم مرا فریاد کن.و ما حس مشترکیم.

ققنوس خیس شنبه 10 اردیبهشت‌ماه سال 1390 ساعت 19:26

درد خواهم دوا نمی خواهم/ غصه خواهم شفا نمی خواهم ...
خواهم شدن به میکده گریان و ... کز دست غم ! آه کز دست غم ...
پی نوشت ؛ ممنون از لطفت به من دوست خوبم

بابا خوب دلمون تنگ شده بود .هی میومدم صاحبخونه ،خونه نبود.هرجا هستی خوشحال باشی

مریم شنبه 10 اردیبهشت‌ماه سال 1390 ساعت 19:33 http://www.2377.blogfa.com

سلام .
بابا میگه عاشق شو ور نه کار جهار سر آید !
خودش خیلی عاشقه !
احوال بیمارانت چطوره؟
انشالله که به زودی خوب خوب بشن .
کوچولو هایم خوبند . دوستشان دارم خیلی !

می بینم که سرقت ادبی هم می کنیممنون از احوالپرسی شما.در حال طی دوره بیماری هستند.در ضمن روز معلم برای شما معلم جوان وبسیار عالی مبارک باشد

مهسا شنبه 10 اردیبهشت‌ماه سال 1390 ساعت 21:37 http://deleasemooni.blogsky.com

سلام دوست خوبم
من آپم ...بیا...نظراتم بگو

حتما همین الان میام.عزیزم.

فرید یکشنبه 11 اردیبهشت‌ماه سال 1390 ساعت 15:17 http://fsemsarha.blogfa.com

سلام
ای که در کوی خرابات مقامی داری
جم وقت خودی ار دست به جامی داری
ای که با زلف و رخ یار گذاری شب و روز
فرصتت باد که خوش صبحی و شامی داری ...

... کاش اینگونه نبود و مرد و زن می توانستند عادلانه و خدایی... همسان و هم حق بودند...
به امید آنروز...

کاشششششششششششششششششششششش.ممنون با اینکه آقا هستید اینجور فکر می کنید.البته جز اینهم از شما انتظار نمی رفت.باز هم سپاس.از شعر زیبا هم مرسی.

میلاد دوشنبه 19 اردیبهشت‌ماه سال 1390 ساعت 17:04 http://chashmanekhamush.blogsky.com

با حس اون لحظات سختت خوب تونستم ارتباط برقرار کنم
چون از این شبا تا دلت بخواد داشتم
و تو خیابونا قدم زدم...

نمی دونی چه روزای سختیه.ولی خوب دیگه کاری جز تحمل نمیشه کرد.

جیران یکشنبه 8 خرداد‌ماه سال 1390 ساعت 12:15 http://lahzehayenab.blogsky.com

وا ! کی میگه ویس نازنین اقا ست روح به این زیبایی حتما مال خامهههههههههههههه

همینو بگو

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد