هیچی

گفتم پاشم برم پارک لویزان .اما تنها نمیشه .البته بعد از کشف چند جسد ، پلیس زیاد شده. ازین پارک خوشم میاد. بالای یک تپه است و از اون بالا شهر دود زده ی تهران دیده میشه. درخت های قشنگی داره ، هتل شیان اون بالا خیلی دل بری می کنه .یکبار رفتم پرسیدم میشه دو روز بیام اینجا ؟گفتند نه نه نمیشه تنهایی .یعنی چی ، دوروز توکشور و شهر خودم نمیشه برم هتل.خوب بابا ولش کن .خلاصه خواهرمو زدم زیر بغلم و رفتیم اون بالا .چون وسط هفته بود خلوت بود .نشستیم روی نیمکت و از هم عکس گرفتیم و چرت و پرت گفتیم.حالش بهتره .سه هفته پیش باز توی داروخانه ی سیزده آبان وقتی دیده بود داروی 800هزارتومنیش شده یک میلیون و صدتومن جوش آورده بود و هر چی از دهنش در اومده بود روی داروخونه چی بالا آورده بود و مردم بیمار و گرفتار اونجا هم ،هم صدا شده بودند و ...الان بعد از تزریق و آروم شدن ، کلی جوک گفت و هر و هر خندیدیم.صدای موسیقی می اومد.گفتم پاشو بریم ببینیم چه خبره چون صدای دست زدن هم می اومد.کمی رفتیم جلو ، سه تا تاکسی پارک بود و از توی یکی از اونا یک آهنگ مکش مرگما پخش می شد و پنج تا مرد داشتند یاهاش می رقصیدند و یکیشون هم داشت جوجه سیخ می کرد.کلی ذوق کردیم .یواش نشستیم و نگاه کردیم . واقعاً لذت بردم به خواهرم گفتم اینا از خستگی روزانه ،به اینجا پناه آوردند .چه خوبه . مارو دیدند ولی انگار نه انگار .اینش جالب شد. با فراغ بال نگاه کردیم و حتی دعوت به خوردن کباب شدیم .اما دیگه پاشدیم و از اونجا دورشدیم.شهر زیر یک لایه ی خاکستری پنهان شده بود.هی سعی کردیم خوشحال کنیم خودمونو ، به هرحال ، کلاغ ها ی زیادی می اومدند و می رفتند .گنجشک ها سروصدا راه انداخته بودند. صدای موسیقی هنوز شنیده می شدوسوار شدیم و برگشتیم . 

تو ماشین رسوای زمانه ی علیرضا قربانی را گوش کردیم.  

رسیدیم خونه و هیچی نشد .  

پ . ن 1:  امروز دارم زورکی نفس می کشم . من در کجای زمین ایستاده ام ، ثقل زمین کجاست؟ 

پ . ن 2 : امروز گوشه های آوازی را شروع کردم. تحریرهای آواز را بسیار دوست دارم