مدت هایی طولانی نخواهم بود . از تمام دوستان بسیار عزیزم ، که در همه ی ایام کنارم بودند و با مهربونی هایشان مرا گرم می کردند ، ممنونم . تک تک دوستان دنیای مجازیم را ، که از هر حقیقتی برایم واقعی تر بودند ، به خدا می سپارم . و برایتان شادی و آرامش طلب می کنم. خداحافظ
برای چی نیسی؟
چرا ویس عزیزم , چراااا ؟
باز کجا ؟
به سلامتی کجا ؟
لطفا توضیح بدین ؟
همین جوری ؟!!!
می روی و گریه می آید مرا
ساعتی بنشین که باران بگذرد
در این مدت اخیر خودم چند بار آهنگ رفتن کردم و بعد یادم آمد که هر بار خاموشی گزیدم ، دوستانی چون تو مرا به افسون مهر و محبت خویش باز گرداندید .
اینک که می روی و احتمالا بازگشتی نیز در کار نخواهد بود ، من نیز برای رفتن و خموشی بهانه ی تازه ای یافته ام .
امیدوارم در آن دنیا که می گویند سرای امن و آسودن است ، به دیدارت نائل شوم و ..... بگذریم .
به گمانم سودی نخواهد بخشید .
سلام
واقعا ناراحت و شوکه شدم از خوندن این پست
تازه داشتم به این رفت و آمدها عادت می کردم که حالا میبینم رفتنی قرار است اتفاق بیفتد...
بسیار متاثر شدم اگر راهی غیر از رفتن هست شاید بهتر باشد...
در هرصورت الخیر فی ما وقع...
اصلنم قبول نیست. من یکی که راضی نیستم. التماس نکن. خداحافظی؟ ینی چی اون وقت؟ بعدشم اینطوری که خداحافظی نمی کنن! اصن فکرشم نمی کردم.اصلا اصل
من از تو که یکی از قدیمی ترین دوستانم در این دنیای مجازی هستی ، خاطراتی دارم . گاهی برای هم درددل کردیم و چیزهایی برای یکدیگر نوشتیم و گاهی دلداری و گاهی امید دادیم .
مثل این است که آدم با برادری و یا خواهری و عزیزی در زیر یک سقف مدتها بماند و بعد او بخواهد برود .
برای ما سخت است ... بیش از آنکه برای تو دشوار باشد .
تعدادی از ما به دیدار کامنتها و نوشته هایت ، عادت کردیم و اینک تو برای مدتهای طولانی می روی . می خواستم برای شروع یک کار تازه با تو مشورت کنم ... زهی خیال باطل
مثل دفعات قبل اصرار نمی کنم ویس عزیز
شاید این اصرار و پافشاریها به نوعی دخالت در امور شخصی و خصوصی تلقی شود . اما اگر در آن سوی قاره ها و اقیانوسها هم که باشی میتوانی گهگاه در این کنجی که به نیروی عواطف و محبتهایت ، آباد مانده است بدرخشی .
امیدواریم
سلام
خوبی؟
خوشی؟
سلامتی؟
بعد از مدتها تونستم بیام بهت سر بزنم که حالم گرفته شد
امیدوارم زودتر برگردی و جمعی رو از نگرانی خارج کنی
ای بابا!
من دوباره اومدم دیدم شما رفتین که!
.
.
سلام بر ویس همیشه خوب ..
:)
سلام خانومی . کجا رفتی پس؟
سلام
آخه چرا؟
ویس عزیز این کار خوبی نیست که آدم عده ای رو به خودش عادت بده بعدم بزاره بره ها من گفته باشم...
الهی هرکجاهستی خوش باشی فقط همین خوشی خوبه
سلام،
سفر خوش بگذرد. من منتظر برگشتنت هستم با چمدانی پر از سوغاتی!
دیری است که دلدار پیامی نفرستاد
پیکی ندوانید و سلامی نفرستاد
سلام بر ویس!
مهلت مرخصی شما تموم شده .. لطفا برگردین
بی تو این دفتر خالی تا کی ورق خواهد خورد؟
سلام و درود
این طولانی مقدارش چقدر می باشد ینی؟
یک ماه گذشت و به چشمم سالی است .
غرض آن بود تا بدانی که کسانی به یادت هستند و میمانند
سلام خانم خانما ... یه سلامی .. یه چیزی .. بابا دلمون گرفت خب !
نمیدانم این مطلبی را که می خواهم در اینجا بنویسم ، مطلب مناسبی خواهد بود یا نه ؟!! اما تصمیمم آن است که بنویسم .
.... ویس عزیزم ! نمی دانستم و حتی فکرش را هم نمیکردم که در برابر پیامهای علنی و غیرعلنی از جانب دوستان تا بدین پایه سکوت کرده و چنین اراده ای داشته باشی!؟؟
من معترفم که چنین اراده ای نداشته و ندارم ... اگر مرد بودی با همین اراده میتوانستی دل از یار و دیار و خانه و کاشانه و معشوق و دلبر و دلدار برداری و عازم سفرهای پرمخاطره شوی .
می توانستی با همین اراده و عزم محکم انقلاب و یا جنگی بزرگ را رهبری کنی ... تا جایی که من از تاریخ فهمیده ام ، مردان بزرگ که دنیا را تغییر میدهند و پیروزیهای شگفت به دست می اورند تا حدودی شبیه شما بوده اند . به هر حال اگر شما با این تصمیم و اراده ی پولادی بخواهی راه بیفتی تا قله های موفقیت را فتح کنی ، با دوستانی چون من تا مدتها در همان دامنه ها سرگردان و گرفتار خواهی ماند .
یکی عاشق است و یکی خسته و یکی احساساتی و یکی نومید و یکی عصبی و یکی دمدمی مزاج و یکی گرفتار در نوستالوژی و الی آخر
زبانم لال اگر مرد بودی با این اراده ی محکم ، هیتلر را در جیب خویش میگذاردی و حتما دوستان وبلاگستان را که همیشه لنگ میزنند ، در کوره های آدم سوزی به سرنوشتی سوزناک مبتلا میساختی .
بر من خواهی بخشی .... می دانم ! فقط خواستم چیزی بنویسم و برای خود اسباب آرامشی فراهم کنم .
نمی خوای بیای ؟
سلام دوست عزیز...سایت شماهم مثل سایت پرنیان خیلی زیباست.............................چرا نیستی ویس عزیز؟ راستی معنی اسم زیبات چیه؟
.
.
.
امیدوارم هرجاک میری شاد باشی.
خوب باشی ویس عزیز
برگشتن ت پر بهانه ...
سلام ویس عزیز...من ازسایت پرنیان اومدم :)
امیدوارم دفعه ی دیگه ک اومدم سرآغاز وبلاگت خداحافظ نباشه....
گاهی خداحافظی, بلندترین سلام است,
خدانگهدار
آدم عجیب غریب در زندگی ام زیاد دیدم ... خیلی خیلی زیاد
اما اعتراف می کنم که نظیر تو را اصلا ندیده بودم .
ما از اینجا هم سلام عرض کردیم
اینجا کم کم نیاز به نو شدن دوباره دارد.
گفته باشم !
آمدم نبودید.......رفتم