ختم

فکر کردم چه خبره؟چقدر گل!از دور جلوی مسجد، کوهی از دسته های گل بود و من فکر کردم حتما ادم مهمی بوده که اینهمه گل براش آوردند.بعد فکر کردم اگر من بمیرم شاید دوتا دسته گل ،اونم دوستام بیارند.یاد فیلم خدا بیامرز نوذری :چند می گیری گریه کنی؛افتادم.تازه کی برام گریه خواهد کرد.کم کم به در مسجد نزدیک می شدم.از گل گلایل بدم میاد ،گلی برای مردگان ،مثل قیمه که خورشتی برای مردگان است.توی این چند سال که مردم هی میرند فرنگ و برمی گردند فرهنگ خاکسپاری ما عوض شده یعنی سوغات فرنگ ببین برای ما چه چیزهایی که نیست.قبلا صاحبان مرده تو سر و کله ی خودشون می زدند و جیغ می کشیدند و امروز دمده است باید آروم بایستی و نگاه کنی و اگر بغضت بترکه همه می گویند چه بی کلاس.بعدم صرف ناهار توی یک رستوران  و کسی به خونه مرده بر نمی گرده.وروز سوم یک ختم در نهایت با کلاسی.همه آرایش کرده و جواهرات ..و روی منبر اعلام می شود که مخارج خرج خیریه می شود.همین.دیگه خیلی بیکلاس بازی در بیاری برای مرده ات چهلم و سال می گیری.کم کم رسیدم به مردم سیاه پوش.که جلوی مسجد در حال خنده و احوالپرسی بودند و در نهایت تعجب دیدم گل ها مصنوعی است و وانت باری که آورده بود همونجا داشت با چاقوش طالبی می خورد و بر و بر مردم را نگاه می کرد.وا رفتم.بعنی چی؟مگر مجبورتون کردند گل بیارید.نیاوردن که بهتر از این گل های مصنوعی است.حالم بد شد .تظاهر کردن چقدر با کلاسه.همینطور گیج می زدم.راننده وانت بار حواسش یکدفعه متوجه من شد.خندید .چند تا فکر بد کردم.یاد دندونای پیرمرد بوف کور افتادم...بابا این بیچاره چه گناهی کرده.تلفنم زنگ زد ،دوستم بود با ناراحتی موضوع را بهش گفتم.او خندید و با مسخره گفت:ای بابا سخت نگیر .خیلی وقته این داستان هست حتی جوک هم داره.و در حال خندیدن گفت :می خوام عروسیمو تو مدرسه بگیرم آخه خیلی کلاس داره.