پدرم

از دیروز برای امروز برنامه ی رفتن به خانه ی علم را گذاشته بودم . ولی شب که شد پدرم گفت باید برایش کلاه بخرم ، یعنی همه چیز تعطیل. دلم نیومد نه بگم ، از پیاده روی که برگشتم و صبحونه خوردم ، حدود ساعت نه با هم راه افتادیم بریم کلاه فروشی پیدا کنیم. چون جای پارک نبود باید با آژانس می رفتیم ، چون او خسته می شد. توی تاکسی به چند مرد فامیل زنگ زدم و آدرس میدان قدس و سر خیابون دربند را گرفتم. رفتیم پیاده شدیم و گشتیم ، مغازه داری گفت که دیگر کلاه فروشی بسته است باید برویم کنار قنادی لادن ، یک قدم راه بیشتر نبود ، ولی خسته شده بود ، نمی توانست راه برود ، نمی تونم زیاد نگاهش کنم ، گریه ام می گیره ، کجاست اون پدر سالار و اربابی که همه در برابر حرفاش سکوت می کردیم . همیشه پیاده روی هایش زبانزد همه بود و الان با دوقدم ، خسته می شود ، یاد یک نوشته افتاده بودم ، نمی دونم کجا خونده بودم ، می گفت : در جوانی می پنداشتم که شیر ، شیر است ، اگر چه پیر شود ، و اکنون که پیر شدم ، می دانم که پیر ، پیر است ، اگر چه شیر باشد .

رسیدیم به کلاه فروشی ، روی صندلی نشست و چند کلاه سرش کرد و دوتا انتخاب کرد ، پسر فروشنده اخم کرده بود ، پدرم گفت :پسر تو چرا اینقدر بد اخلاقی ؟ پسره گفت من شمرونیم ، تمام اهالی شمرون بد اخلاقند . بابا هم رک گفت شمرونی ها همه گند دماغند. گفتم ببخشید آقا ، بابام گفت چی رو  ببخشه ، خودشو درست کنه ، این چه وضعه کاسبیه!! پول را دادم و اومدیم بریم بازار کیش ، لباس گرمکن بخریم ، گفتم باباجان با مردم کوچه و بازار تند صحبت می کنید ناراحت میشنا!!

به درک که ناراحت می شن. ادب ندارند. ای بابا قضیه داشت بالا می گرفت. رفتیم عرق گیر خریدیم. و تاکسی سوار شدیم اومدیم دنیس تریکو ، گرم کن ورزشی و پلیور خریدیم. گفت ناهار مهمون من بریم یه جایی بشینیم. رفتیم ناهار خوردیم .گفت زود بریم خونه وقت خوابمه ، چشم قربان .اومدیم خونه . 

مادرم که بود ، خیلی پدرم را لوس کرده بود . نمی گذاشت آب تو دلش تکون بخوره ، الان که رفته ، پدر حتی زیر بار چایی ریختن برای خودش هم نمی رود. گاهی فکر می کنم نسل مادر من ، واقعاً اینقدر شوهرانشان را دوست داشتند ؟ یا فرهنگ زمانشان می گفت : چه فرمان ایزد چه فرمان شوهر.این روزا هیچ مردی طعم حضور زنانه ی یک زن را با این تصویر ، نمی چشه .آن ها در عین حال صلابت همسری خودشان را برای فرزندانشان هم داشتند. کمتر فرزندی با مادرش مجادله ی کلامی داشت . این روز ها بر عکسه ، زن ها جواب شوهرانشان را می دهند .اما صلابت و هیبتی هم در خانه ندارند.

نمی خواهم بحثی در زمینه ی زن و مرد داشته باشم. خودم هیچ شکل آن را قبول ندارم. نگاهم جنسیتی نیست ، ارزش انسان در روابط مهمه . ولی مادر ، هیچ کسی جایش را نمی گیرد. همیشه گفته ام کسی که مادرش را از دست می دهد حفره ای در قلبش ایجاد می شود که هیچ چیز و هیچ کس جایش را نمی تواند پر کند.

پدرم خوابیده ، و من اومدم بگم که روزم را بااو گذراندم و خوشحالم .

دستت را بیاور

مردانه و زنانه اش را بی خیال

دست بدهیم به رسم کودکی

قرار است هوای هم را

بی اجازه داشته باشیم