لحظه های ناب
درآن سوی شب وروز چه قلب های بزرگی که می تپند هنوزلحظه های ناب
درآن سوی شب وروز چه قلب های بزرگی که می تپند هنوزدرباره من
چشم بر هم می نهم،هستی دو سودارد/نیمی از آن در من است ونیم از آن برمن/نیمه ی در من ،بهارانی پر از باغ است و آفاقی پراز باران/نیمه ی برمن،زبان چاک چاک خاک وچشمان کویر کور تب داران/چشم بر هم می نهم،هستی چراغانی ست/روشن اندر روشن و آفاق در اشراق/می گشایم چشم،می بینم چه زهر آگین وظلمانی ست/آن که این دشواره پاسخ گوید کیست؟/در کدامین سوی باید زیست؟/در ظلام ظالم بر من/یا در آن آفاق پراشراق روشن درمن؟
ادامه...
پیوندها
جدیدترین یادداشتها
همهنویسندگان
- ویس 187
بایگانی
- تیر 1394 1
- اردیبهشت 1393 1
- فروردین 1393 2
- اسفند 1392 3
- بهمن 1392 2
- دی 1392 3
- آذر 1392 3
- آبان 1392 4
- مهر 1392 3
- شهریور 1392 3
- مرداد 1392 4
- تیر 1392 4
- اردیبهشت 1392 4
- فروردین 1392 4
- اسفند 1391 4
- بهمن 1391 3
- دی 1391 4
- آذر 1391 3
- آبان 1391 4
- مهر 1391 2
- شهریور 1391 3
- مرداد 1391 5
- تیر 1391 1
- خرداد 1391 5
- اردیبهشت 1391 2
- فروردین 1391 1
- اسفند 1390 1
- دی 1390 3
- آذر 1390 3
- آبان 1390 4
- مهر 1390 3
- شهریور 1390 5
- مرداد 1390 5
- تیر 1390 4
- خرداد 1390 7
- اردیبهشت 1390 8
- فروردین 1390 6
- اسفند 1389 5
- بهمن 1389 5
- دی 1389 5
- آذر 1389 5
- آبان 1389 7
- مهر 1389 11
- شهریور 1389 9
- مرداد 1389 13
آمار : 129354 بازدید
Powered by Blogsky
خراب آباد
اگر چه مستی ی عشقم خراب کرد،ولی/اساس هستی ی من زین خراب آباد است زمزمه ی کدام نجوای عاشقانه در گوش جانم بود که مرا می برد به راز آلودترین وسعت عشق.من هزار ساله ی خواب آلوده در نشئه ی کدام لحظه ی حیات عاشقی بیدار شدم،که این چنین خرابم. من خفته بدم به ناز در کتم عدم/حسن تو به دست خویش بیدارم کرد
ویس
یکشنبه 24 مرداد‌ماه سال 1389 ساعت 16:17
و تازه با بیداری رویاروی پهنه ی شروع و بی انتهایی راه شدم.
آیا توانم هست بودن را؟
آیا هستی با من در می آمیزد؟
آیا وجود جوهره اش را هدیه ام می کند؟
نمی دانی که در یک آن هم جنس تمام ملکوت شدی.گوش کن به خودت می شنوی.دوست خوبم ،از این که به من سرزدی خوشحالم.
سلام ویس عزیز و احساساتی !!
خوشحالم که بعد از خوندن آخرین پستم موضوع رو خیلی خوب گرفتی! اگرچه ۹۹ سالته ُ اما دلت خیلی جوونه!
بعد از قله ی عقل ،به فراز احساس می رسی.چقدر عرض زندگی برات مهمه.من در طول آن چند روزه ام.دوست خوبم
اگر با غم عشق سازگار آید دل
بر مرکب آرزو سوار آید دل
اگر دل نبود کجا وطن سازد عشق ؟
ور عشق نباشد به چه کار آید دل ؟
آیا دوباره من ازپله های کنجکاوی خود بالا خواهم رفت تا به خدای خوب که در پشت بام خانه قدم می زند سلام بگویم ؟؟؟
ما در آغوش او هستیم.فقط کافیه حسش کنیم.عزیزترینم