دریاب

پرم از شعر وترانه.گیسوافشان در دشتی از شقایق.تمام من در کششی به سوی هر آنچه پیوسته از آن نهی می شوم سریان می یابد.دراین جذبه به تمنای خواهشی دست نیافتنی می روم.می روم تا مگر بیقراری هایم اندکی،شاید،به قرار آید.دو سه پله تا کرانه /دوسه خنده تا ترانه/تو مراد عشق بودی/من وما و او بهانه