لحظه های ناب
درآن سوی شب وروز چه قلب های بزرگی که می تپند هنوزلحظه های ناب
درآن سوی شب وروز چه قلب های بزرگی که می تپند هنوزدرباره من
چشم بر هم می نهم،هستی دو سودارد/نیمی از آن در من است ونیم از آن برمن/نیمه ی در من ،بهارانی پر از باغ است و آفاقی پراز باران/نیمه ی برمن،زبان چاک چاک خاک وچشمان کویر کور تب داران/چشم بر هم می نهم،هستی چراغانی ست/روشن اندر روشن و آفاق در اشراق/می گشایم چشم،می بینم چه زهر آگین وظلمانی ست/آن که این دشواره پاسخ گوید کیست؟/در کدامین سوی باید زیست؟/در ظلام ظالم بر من/یا در آن آفاق پراشراق روشن درمن؟
ادامه...
پیوندها
جدیدترین یادداشتها
همهنویسندگان
- ویس 187
بایگانی
- تیر 1394 1
- اردیبهشت 1393 1
- فروردین 1393 2
- اسفند 1392 3
- بهمن 1392 2
- دی 1392 3
- آذر 1392 3
- آبان 1392 4
- مهر 1392 3
- شهریور 1392 3
- مرداد 1392 4
- تیر 1392 4
- اردیبهشت 1392 4
- فروردین 1392 4
- اسفند 1391 4
- بهمن 1391 3
- دی 1391 4
- آذر 1391 3
- آبان 1391 4
- مهر 1391 2
- شهریور 1391 3
- مرداد 1391 5
- تیر 1391 1
- خرداد 1391 5
- اردیبهشت 1391 2
- فروردین 1391 1
- اسفند 1390 1
- دی 1390 3
- آذر 1390 3
- آبان 1390 4
- مهر 1390 3
- شهریور 1390 5
- مرداد 1390 5
- تیر 1390 4
- خرداد 1390 7
- اردیبهشت 1390 8
- فروردین 1390 6
- اسفند 1389 5
- بهمن 1389 5
- دی 1389 5
- آذر 1389 5
- آبان 1389 7
- مهر 1389 11
- شهریور 1389 9
- مرداد 1389 13
آمار : 129527 بازدید
Powered by Blogsky
دریا
یادم آمد روزهایی که بر ساحل شنی راه میرفتم و قلعه های شنی ی ساخته شده ی کودکیم.اما تمام آن ها چه بی حاصل به دست امواج حوادث زندگی ویران شد.هنوز در گوشم خروش موجی راکه به ساحل می آمد واز هراس ماندن وخشک شدن سریع به دریا برمی گشت می شنوم،وبه نظاره ی خودم که امواج ذهنم سر به دیوار وجودم می کوبند ولی من به ساحل نشسته ام،مشغولم.
ویس
پنج‌شنبه 11 شهریور‌ماه سال 1389 ساعت 14:04
ok salam neveshtehatam jaleban hamsaye[:S023 be web loget hasudim mishe.omidvaram hamishe khoshhal bashi .bye:]
ممنون،دوست خوبم.حتما بهت سر می زنم.
تا می آئی یه قلعه ی زیبا برای خودت بسازی امواج دریای زندگی امان نمی دهد . انگار که قلعه ای نبوده است انگار که رویائی بوده است ... امواج سهمگین ناگهان غافلگیرت می کند.
زندگی ساختن قلعه های زیباست ، سپس انتظار برای ویرانی آن و دوباره ساختن و ویران شدن ... تمامی ندارد.
اشکهایم باز رسوایم کرد !
ترسم که اشک درغم ماپرده در شود/وین راز سربه مهر به عالم سمر شود
سلام دوست من یه تغغیراتی تو وبلاگم دادم خوشحال میشم نظرتو راجعبش بدونم bye
سلا م ویس عزیز ممنونم که نظرتو راجعبش دادی .راستش الان سرم شلوغه که بتونم به کل وبت نگاه بندازم , از الان واسه سال بعد برای کنکور میخونم وهم چون زبان انگلیسی رو تموم کردم و واسه فرانسه یه self study دارم . وای نمیدونی چقدر سخته از عربیم بدتره .به فرانسه سلام میشه bonjogh و خداحافظ میشه oghvagh و ok میشه dakogh بدم نمیاد تو وبلاگم باهام فرانسه حرف بزنی dakogh?
سلام.دختر تو فارسی حرف زدن هم الکن هستم چه برسه به فرانسوی
خاطرات کودکی سر شار از حس زندگی /زیبایی و امید و ارزوهای بی نهایت ای کاش هنوز کودک بودیم
چه متن قشنگی
سلام ویس
کجایی؟
نیستی!
چرا آخرین پستت مال 11هم هست؟!!
تو انقدر تنبل نبودیا
موج روزمرگی مرا برد.اما دارم میام.ممنون از تعریفت
سلام ویس عزیز .خوب من سطر آخرم رو در مورد راهپیمایی نوشتم جون من نظرتو بده چون این وبلاگمو تازه درست کردم خیلی نقص ها داره خودمم که وقت ندارم واسش بذارم حالا میخوام برم سفر دیگه بدتر
دریا همیشه دریاست .. مثل روزهای کودکی می غرد و سروصدا میکند ... ما آن آدم سابق نیستیم .. ما تغییر کرده ایمو
بارها در ملاقات با دریا به همین موضوع فکر کرده ام.. باید خودم را عوض کنم .. شاید به کمک کودک درونم این اتفاق بیفتد.
کاملا درست گفتی.انگار همه چی سرجاشه وما مسافری هستیم که عبور می کنیم.
دوران کودکی خاطرات بد و خوب زیادی دارد ولی همیشه اون نقاط کور دوران کودکی توی زندگی یقه ادمو بدجوری میگیرن.