روز من

من به روز نیستم شاید به دیروزم شایدم به فردایم.گاهی در طریق حال گام می زنم. همیشه همه یادشونه که امروز چه روزیه؟روز زن،روز درخت کاری،روز پدر و من می مونم که روز من کی هست؟در یک جواب فلسفی گفته می شود:عزیزم روز شما روزیست که فکر کنی در این جهان چه هدفی را دنبال می کنی.ودر یک جواب عرفانی گفته می شود:ای سالک طریق،روز تو روزیست که لحظه ای از یاد معشوق ابدیت فارغ نباشی،وبه لحظه ی دیدار بیندیشی.ومن خودمو می زنم به اون راه و باز فکر می کنم که روز من چه روزیست؟یعنی چی بشه اونروز خوشحالم؟یعنی اگر فقط خوشحال باشم روزمه؟ولی وقتی ناراحتم بهتر کتاب می خونم.بهتر ساز می زنم.به چیزای بیخود کمتر فکر می کنم.پس وقتی ناراحتم، روزمه؟روزی که تو جیبم پول بیشتریه روزمه؟یا روزی که به این مردم گرفتار فکر می کنم؟روزی که هدیه ای می گیرم؟یا هدیه ای می دم؟روزایی که بدوبیراه می گم به اونا روزمه؟یا روزایی که دعا می کنم برای اینا؟یا همه روزایی که زنده ام روزمه؟پس زنده باد همه ی روزهای من،در هر حالی که هستم.