لحظه های ناب
درآن سوی شب وروز چه قلب های بزرگی که می تپند هنوزلحظه های ناب
درآن سوی شب وروز چه قلب های بزرگی که می تپند هنوزدرباره من
چشم بر هم می نهم،هستی دو سودارد/نیمی از آن در من است ونیم از آن برمن/نیمه ی در من ،بهارانی پر از باغ است و آفاقی پراز باران/نیمه ی برمن،زبان چاک چاک خاک وچشمان کویر کور تب داران/چشم بر هم می نهم،هستی چراغانی ست/روشن اندر روشن و آفاق در اشراق/می گشایم چشم،می بینم چه زهر آگین وظلمانی ست/آن که این دشواره پاسخ گوید کیست؟/در کدامین سوی باید زیست؟/در ظلام ظالم بر من/یا در آن آفاق پراشراق روشن درمن؟
ادامه...
پیوندها
جدیدترین یادداشتها
همهنویسندگان
- ویس 187
بایگانی
- تیر 1394 1
- اردیبهشت 1393 1
- فروردین 1393 2
- اسفند 1392 3
- بهمن 1392 2
- دی 1392 3
- آذر 1392 3
- آبان 1392 4
- مهر 1392 3
- شهریور 1392 3
- مرداد 1392 4
- تیر 1392 4
- اردیبهشت 1392 4
- فروردین 1392 4
- اسفند 1391 4
- بهمن 1391 3
- دی 1391 4
- آذر 1391 3
- آبان 1391 4
- مهر 1391 2
- شهریور 1391 3
- مرداد 1391 5
- تیر 1391 1
- خرداد 1391 5
- اردیبهشت 1391 2
- فروردین 1391 1
- اسفند 1390 1
- دی 1390 3
- آذر 1390 3
- آبان 1390 4
- مهر 1390 3
- شهریور 1390 5
- مرداد 1390 5
- تیر 1390 4
- خرداد 1390 7
- اردیبهشت 1390 8
- فروردین 1390 6
- اسفند 1389 5
- بهمن 1389 5
- دی 1389 5
- آذر 1389 5
- آبان 1389 7
- مهر 1389 11
- شهریور 1389 9
- مرداد 1389 13
آمار : 128775 بازدید
Powered by Blogsky
سپاس
همیشه و همه جا ،زمان هایی که دست آویزی نمانده بود برایم ،حضور خدا در دلم گرمابخش بود.
بعنی هست.اما این بار دلم از خدا گرفت.شانه هایم طاقت اینهمه رنج را نداردو من آدم بزرگی
نیستم.تو دلم یه چیزی تکون خورد.برای خودم رفتم زیر سوال.نمی خواستم هرگز بیایم اینجا.
دیروز رفتم مترو نزدیک به سه ساعت روی صندلی نشستم و حرکت قطار ها و آمد وشد مردم را
تماشا کردم.هیچ کجا بهتر از مترو نمی شود حرکت تند زندگی را دید.وقتی برگشتم حالم بهتر
شده بود.واقعاْمی خواستم بر نگردم.ولی دیدم به مهربانی شما عادت کردم.وچقدر دلم
براتون تنگ شده.ممنون از کامنت های قشنگی که برای من نوشتید.دوستتون دارم . ببخشید اگر ناراحتتون کردم.برای من دعا کنید.
ویس
سه‌شنبه 1 آذر‌ماه سال 1390 ساعت 21:30
سلام
خوشحالم که بهترید.
سلام عزیز . مرسی که اومدی ویس عزیزم ... یعنی خیلی خوشحالم !
منتظر اون نوشته های ناب نابت هستم خانومی .
دعام کن.
از این همه مهربونی تشکر می کنم.و به خودم می بالم که در این دنیای مجازی،دوستانی حقیقی دارم.
از اشتیاق نوشیدن تو سرشارم ...
بـــــــــه بــــــــــــــــــه
آخ جــــــــــــــــــــــــــون
خوشحالم از اینکه برگشتی
دلمون واست تنگ شده بود
ببخشید سلام یادم رفت. خوبی؟
خیلی نگران شدم از اون پست آخرت. خواننده های وبلاگت رو اینجوری نگران نکن
امیدوارم مشکلاتت حل بشه و از این به بعد با خبرای خوش و حرفهای خوشحال کننده بیای اینجا
روزهای خوب و خوشی داشته باشی
باشه نوه ی گلم.
خدا هیچ وقت بد نمیدهد و چه سخت است در شرایط و اوضاع نابسامان روحی این جمله را تکرار کردن و گاهی نمی توانی
سلام حال دلت خوب نیست ؟
باید فکر کنی ناامید شوی از هیچ چیز لذت نبری یخ شوی سنگ شوی مرده ای متحرک شوی چند صباحی این نگران کننده نیست نترس و بعد همه چیز عوض می شود اما یک چیز هیچ وقت عوض نمی شود
استوار باشی و پایدار و سرافراز و عاشق
درست گفتی عزیزم.گاهی یخ می زنم.تمام اعتقاداتم برای نگه داشتنم ،کنار می کشند و من خودم رادر زمهریری حس می کنم که قلبم داره منجمد میشه.دیگه توان از دست دادن عزیزی را ندارم.
ممنونم ار تمام محبت شما.
هورررررررراااااااا هورااااا ویس مهربون و دوست داشتنی و صبور من برگشت. خوشحالم که هستی.
وای که چقدر ازت ممنونم.کاش وبلاگی داشتی میومدم پیشت.
ویس عزیزم کامنت ها و دار ی ؟
می بینی همه چقدر دلتنگت میشن ؟
انسان به بوی آدمی زنده ست .. بمون عزیزم ..خدا بزرگه
ان شاالله همه چی درست می شه نازنین .. در کنارتیم همیشه .
همیشه به گرمای وجودت ،گرمم.
از هر طرف تیر دعا کرده ام رها
باشد یکی از این میانه کارگر شود
الهی آمین
بازگشت عارفانه ی حاج خانوم ویس را از سفر روحانی ایستگاه مترو گرامی میداریم و خیرمقدم عرض میکنیم
این پست با همه ی کوتاهی و سادگیهاش خیلی تاثیرگذار و زیبا بود .... من درک می کنم . بعضی آدمها در تحمل دشواریها خیلی توانایی دارند ... شونه های من هم ضعیف اند ویس عزیز
خوشحالم که بر گشتی... خوشحالم
نمی دونم باید با چه واژه ای از شما تشکر کنم.لطف شما همیشه شامل حال من بوده و من به خودم می بالم.فکر نمی کردم برگردم ولی کامنت های پر از محبت دوستان دوباره مرا به اینجا آورد.در هر حال از همه ی مهربونی هایتان ممنون.
هیچ چیز عوض نشده ،ولی من دارم سعی می کنم به خودم بقبولانم که مسیر سرنوشت عوض نخواهد شد.فعلا دارم سعی می کنم شاید هیچگاه نتونم.
حاج خانوم
این دایره رو به افتخار ویس عزیز می زنم که برگشته و همه رو خوشحال کرده ☼
.
.
.
.
.
چه صدای قشنگی ازین دایره میاد.صدای سخن عشق.به به .
سلام عزیزم.
امیدوارم که روز به روز شادتر باشی .
می بوسمت.
سلام .دوست خوبم.خوبی؟ برام دعا کن.
سلام
می دونم خیلی دیره... همیشه دیر می رسیم اونجایی که باید زودتر بودیم... شاید با هم بودن مون با هم حرف زدن مون خیلی چیزا رو عوض بکنه... نمی دونین چند وقته خشکیده رود کلام و حضورم... رنگ کلامم پریده و نیستم... دورم....
امروز که بعد از چند وقت به وب تون سر زدم... جا خوردم... دلم گرفت... هر چند می فهمم تون... بهتره بگم حس می کنم می فهمم تون...
روزگار خشکی ست... خشکی عطشناک خیلی چیزها... خیلی از خوبی ها و ارامش ها....
هر کدام به نوعی درگیریم... دربندیم... و تقلا می کنیم برای بودن و ماندن...
نمی دانید چندبار تصمیم شما را گرفتم... ترک کردن صحنه مجاز را... خودکشی مجازی را... ننوشتن و سکوت اختیار کردن را... نمی دانید....
اما... نتوانستم چون ... احساس کردم ترک این عرصه دردی را دوا نمی کند جز این که فرصتی برای با هم بودن را از دست بدهم... فکر کردم که این گسست هم مثل همه گسست های دنیای امروزی می شود... دیدم اینگونه من هم همراه رود زرد روزگار پر از جدایی و تکثر شده ام....
دوست خوبم... نتوانستم... نمی توانم... بمان تا همه بمانیم یادت باشد جدا شدن حتا یک حلقه از زنجیر هم می تواند رشته خیلی از پیوندها را بگسلاند... تو بمان تا به اندازه خودت برخلاف جریان این رود بی گذشت شنا کنی... از خودت بگذر تا به خودت برسی...
ببخشید این همه دیر امدم و این همه حرف زدم و این همه خواستم...
بهر حال تصمیم تان هرچه باشد برایم ارزشمند و با ارج است... براتون همیشه بهترین ها رو از خدام می خوام...
یاحق
یکباره پر از تناقض می شوم و باز آروم می شوم.مثل همیشه تمام حرف های دلم در کامنت شما نهاده شده بود.پس من چه گویم یک رگم هشیار نیست.نمی دونم تا کی بتونم ادامه بدم؟
یاد آر
اما او نیز با همه ی مصائب هرگز پس ننشست
میدانستم باز خواهی گشت
کی را نه
اما دلیلش را چرا
در روایات است که دخو تا 20 ساعت مفید کار می کرد. نمی شود باور کرد که کسی او را بشناسد و کاری را نیمه کاره رها کند .
ما هریک فقط از راه نوشته ها یا اسامی مستعار هم را می شناسیم. و همین هاست که جایگاهی به او می دهد متفاوت
که شاید آنی نباشیم که نشان می دهیم
اما اینجا در تلاش هستیم
آن مطلوبمان باشی
و این غنیمت است در این وانفسا
خوش آمدی نازنین
گاهی خیلی دلم می گیره که آدرستون اینجوری شده.کاش مثل قدیم بود.ممنون که سر می زنید
خوبی؟
..
سلام مهربون
ممنون که برگشتی
که دیدی
که شنیدی
که تصمیم گرفتی دوباره لبخند بزنی به زندگی!
همین!
سلامی چو بوی خوش آشنایی
و ممنون که هنوز فراموشم نکردید .یعنی شما و سلطان بانو.سلام مرا برسانید.
به به ... هوای وبلاگستان چقدر تازه شده .
دوستت دارم
همین .
من هم بیشتر.
دیگه تو که می دونی چه خبره
سلام من یادت بودمااا
http://reminders.blogsky.com/1390/08/27/post-99/
خوبی؟ ویس خوبی؟ خوبی؟ خوب باش دیگه :) وقتی هستی خوشحالم :)
دارم خوب می شم. باشه دارم سعی می کنم.ممنون عزیزم
ویس عزیزم خوبی؟ بازم کمرنگ شدی ؟!!! نمی گی دل نگرونت میشیم. زود باش ما منتظریک پست زیبا از لحظه های نابت هستیم.
نازنینم.دارم سعی می کنم.الان نیمه شبه ویک پست گذاشتم.ممنونم از مهربونی هایت.
سلام ویس نازنین من
سلام .نمی دونم چرا مثل یک شاگرد تنبل از شما خجالت می کشم.ولی باور کن دارم سعی می کنم.
سلام و درود بر ویس عزیز.حالا دیگه تا مترو تشریف می برید اما سری به قندک نمی زنید؟ مگر قندک چه گناهی کرده؟ یعنی ؟ یعنی قندک بیچاره از مترو هم کمتر می باشد؟
بابا جان من رفتم مترو.یعنی زیر زمین.ولی قندک مهربونم توی آسمان هفتم است.دست ما کوتاه و خرما بر نخیل
سلام ویس عزیز.
خدا را شکر برگشتی خیلی خوشحالم که هستی میدونستم برمیگردی تو هم مثل بانوی عشق هیچ وقت نباید امیدت را از دست بدی
من همیشه امید به برگشتن عشقم به خانه قدیمیش داشتم ومنتظرش بودم بلاخره به واقعیت تبدیل شد واو برگشت پیش بانوی عشقش
سلام دوست خوبم.
اولاْ او کجا بره بهتر از آغوش پر مهر شما؟
ثانیاْ ،خوب ثانیاْ نداره.فعلا خوبم ممنون
خیلی خوشحالم که دوباره برگشتی...ولی اینو بدون همه مشکل دارن حتی شاید مشکلاتی خیلی بزرگتر از مشکل تو... زندگی همینه خوبی و بدیش باهمه...
همیشه یادت باشه پشت همه دلتنگی ها خدایی هست که داشتنش جبران همه نداشته هاست..
من هر وقت دلم میگیره با این جمله آروم میشم...
بازم میگم خیلی خوشحالم که اومدی جات خیلی خالی بود
سلام مهسا جان.
رنج هر کس برای خودش بزرگه.و من خوب می دانم که بعضی از مردم خیلی گرفتارند.ولی مقایسه نمی کنم.
خواهش می کنم کامنتم رو تایید نکن
ممنون میشم عزیزم
سلام ویس جان
اگر اشتباه نکنم تو ایمیلی که برام نوشته بودی اسمت ویس بود...
من هم امروز دلم گرفت... دلم از خدا گرفت که اتفاقی این پستت رو دیدم
با اینکه پستت واسه سال 90 هستش ولی من امروز این حس بهم دست داد. در تمــــام طول مدتی که پا در این راه گذاشتم این اولی باری بود که دلم از خدا گرفت... احساس می کنم تحمل این یکی رو ندارم... برام زیاده.. ممکنه یه وقت... امیدوارم یه وقت خطای غیرقابل بخشایشی ازم سر نزنه
نمی دونم دلم از خدا گرفته یا از خودم؟
با این حال حسم رو به کسی نگفتم چون واسه کسی قابل درک نبود... تو دنیای مجازی به تو گفتم که اصلا نمی شناسمت!
خواهش می کنم کامنتم رو تایید نکن
ممنون میشم عزیزم
خوب به سلامتی نمایش داده شد!!! :D
ولی باز جای شکرش باقیه که کسی نمی شناستم!!!!! :D
خوب به سلامتی نمایش داده شد!!! :D
ولی باز جای شکرش باقیه که کسی نمی شناستم!!!!! :D