جن

الان روز جمعه ۱۶دی ماه سال نود خورشیدی است و ساعت ۲ و ۷ دقیقه بعد از ظهره.دیشب کتابی خوندم به نام جامعه شناسی دین ،در بخشی از این کتاب راجع به ریشه ی اعتقاد به جن در باورهای حتی انسان های اولیه نوشته بود ،با علاقه ی فراوان خوندمش.هیچکس خونه نبود ،رفته اند مسافرت و من می توانستم یک نفس راحت تا صبح بشینم.کلاْ به کتاب های رد یابی افکار رایج مردم علاقه دارم.مثلاْدر کتاب ؛کوچه ؛ شاملو می گوید :می دانید چرا وقتی یک چیزی ضایع میشه و خراب میشه می گوییم سه شد؟بعد جواب می ده که این یک اصطلاح مکانیک هاست.وقتی ماشین خوب کار نمی کنه می گویند از چهارتا شمعش ، سه تا کار می کنه و بعد ها به صورت کنایه هر کاری که درست از آب در نمیاد می گویند :سه شد.بگذریم،داشتم می گفتم بعد از خوندن کتاب های عرفانی زدم تو کار این جور کتاب ها.چند روز قبل هم نگاهی به این بخش کرده بودم ولی دیشب هر بخش را کامل خوندم و از آنی میست ها به خرافه پرست های عربستانی و بعد ...همه را خوندم.دیگه چشمم خسته شد و خواستم بخوابم.دیدم گرسنه ام.کمی نون وپنیر آوردم و پیش خودم گفتم زود بخورم و بخوابم چون می خواستم صبح زود برم بهشت زهرا.اما اوضاع لحظه به لحظه داشت وخیم تر می شد تو دلم شور افتاده بود و حس می کردم دارند نگاهم می کنند .در یک بخش کتاب نوشته بود که اعراب جاهلی فکر می کردند وقتی دارند غذا می خورند اجانین روی سقف نشستند و نگاه می کنند، با ترس به بالای سرم نگاه کردم کسی نبود ولی اضطرابم لحظه به لحظه داشت زیاد می شد.دستم داشت می لرزید نون و پنیر را گذاشتم تو یخچال و قیدش را زدم چپیدم تو اتاقم و در را بستم.در لحظات ترس و بی تابی همیشه سازم را برمی دارم، همین کار را کردم ولی اتاق پر از چشم شده بود ، و از سازم کاری بر نمی آمد.شروع کردم بلند بلند آوازی را خوندم.نشد .به ذهنم فشار آوردم یادم اومد که باید بسم الله بگویم گفتم اما نشد.به خودم گفتم خودتو کنترل کن این ها فقط ساخته ی ذهن خودت است ،اما اشباح تمام خانه را تسخیر کرده بودند.داشتم با خودم حرف می زدم .تمام چراغ ها روشن مانده بود و من جرئت بیرون رفتن از اتاقم را نداشتم.ساعت دو و نیم نیمه شب را نشان می داد نمیشد به کسی زنگ بزنم.گفتم برم روی صفحه ی ایمیلم شاید کسی بیدار باشه باهاش چت کنم اما چنان سرمایی تمام وجودم را گرفته بود که انگشتانم یخ کرده بود.تمام لوازم اتاق تق تق می کرد.واقعاْ داشتم می مردم.بخاری برقی را روشن کردم و رفتم زیر پتو همینطور زل زده بودم که خوابم برده بود.توی خواب بیابانی را دیدم که یک گروه جن به دنبال من هستند و من دارم فرار می کنم.دویدم داخل خانه ای و در را بستم اما آن ها رسیدند و چنان به در می کوبیدند که در از جا داشت در میومد بیدار شدم تمام بدنم خیس عرق بود دیدم واقعاْ دارند به در می زنند.نمی دونم چرا سکته نکردم،گوش کردم دیدم دست بردار نیست،هوا کمی روشن بود موبایلم زنگ خورد دوستم گفت چرا در را باز نمی کنی ؟مگر قرار نبود بریم بهشت زهرا.پاشدم در را باز کردم او ماتش برد ،چی شده ؟ چرا رنگت پریده؟داستان را گفتم.گفت خدا یک جو عقل به تو بده و یک کامیون دلار هم به من،بابا جان می خواهی خودکشی کنی چرا خودتو زجر کش می کنی ،سیانوری، مرگ موشی....لباس پوشیدم و رفتیم بهشت زهرا.تو راه بهش گفتم راست گفتند قبل از داشتن و یا دانستن هر چیزی ،خدا جنبه اش را بدهد.من که جنبه ندارم  چرا.....گفت خوشم میاد همه چی رو هم می دونی.شدی واعظ غیر متعظ . 

پ.ن۱= راستی این کتاب ،خیلی تحقیقی و خوب است .بی جنبه بودن من به نویسنده ی بیچاره ربطی نداره 

پ.ن۲= می گویند بعضی ها ،بعضی مواد مصرف می کنند تا توهم بزنند ،پیشنهاد می کنم ازین کتابا بخونند که وقتی روز شد و توهم تموم شد ،حداقل معلوماتشون بالا بره 

بعد نوشت: هیچوقت لطیفه یادم نمی مونه ولی این دوتا را دوستم تو راه بهشت زهرا گفتم: 

۱- آقاهه از آموزش رانندگی برگشت ،دوستش گفت چطور بود؟گفت خوب بود و فضا خیلی معنوی شده بود.گفت چطور؟گفت هر وقت می پیچیدم مربی ام می گفت: 

 یا ابوالفضل  

۲-یک مردی داشت با اشتها کباب می خورد،مردی که از پشت شیشه به تماشای او مشغول بود ، به شیشه زد و گفت پیازم بخور/والا این که جوک نیست گریه داره