هستی من

دیروز که رفتم سر کار یک جعبه شیرینی زدم زیر بغلم و بردم.همه گفتند خوب مبارکه چی شده ؟ گفتم چون چیزی نشده ، آوردم بخوریم به سلامتی این که چیزی نشده ، همه مثل همیشه متعجب شدند. همه چی باید دلیل داشته باشه؟  

گفتند اینایی که مواد مصرف می کنند یک صداهایی را می شنوند که بهشون میگه مثلاْ برو فلان جا و یا بزن یکی را بکش و یا...حالا جالبه دور از جون خودم ،من که اصلاْ اهل این حرفا نیستم ، صدایی هی دردرونم یه چیزایی می گه ، از زبان خودم با خودم. 

عوض می کنم هستی خویشتن را 

نه با هر چه خواهم که با هر چه خواهی 

عوض می کنم هستی خویش را  

با کبوتر 

که می بالد آن دور 

زین تنگناها 

فراتر 

عوض می کنم هستی خویش را با 

چکاوی که در چارچار زمستان  

تنش لرز لرزان 

دلش پر سرود و ترانه 

عوض می کنم خویش را با اقاقی 

که در سوزنی سوز سرمای دی ماه 

جوان است و جانش پر است از جوانه 

بسی دور رفتم 

بسی دیر کردم 

من آن بذر بی حاصلم  

کاین جهان را  

نه تغییر دادم 

نه تفسیر کردم 

عوض می کنم هستی خویش را با 

هر آن چیز از زمره ی زندگانی 

هر آن چیز با مرگ دشمن 

هر آن چیز روشن 

هر آن چیز جز ؛ من ؛